قیر ۶۰/۷۰

در اوایل قرن نوزدهم در سال 1902 سیستم درجه بندی نفوذی برای مشخص کردن قوام قیرهای نیمه جامد (Semi-solid) بکار برده شد. این درجه بندی معمولا برای قیرهای حاصل از فرایندهای پالایشگاهی و به عبارتی ته مانده های حاصل از پالایش نفت خام تدوین گردیده است.
قیرهای راهسازی بر اساس نتایج آزمونهای درجه نفوذ و نقطه نرمی دسته بندی می شوند. رده بندی فقط بر اساس محدوده نفوذ می باشد، برای مثال، قیر 60/70 درجه نفوذی بین 6 تا 7 میلیمتر در شرایط آزمایشگاهی و نقطه نرمی بین 49 تا 56 درجه سانتیگراد دارد.
برای درک معنی قیر درجه 60/70 ، باید به نحوه آزمایش این نوع قیرها پس از تولید توجه کنیم. این درجه قیر به نام آزمایش نفوذ روی قیر نامگذاری شده است.
بر اساس تعریف آزمایشگاهی، درجه نفوذ قیر، به مقدار طولی( بر حسب دهم میلی متر) که یک سوزن استاندارد آزمایشگاهی در مدت ۵ ثانیه، با تحمیل فشاری معادل ۱۰۰ گرم، به داخل قیری در درجه حرارت ۲۵ درجه سانتیگراد نفوذ نماید، گفته میشود.
بعنوان مثال اگر سوزن در مدت 5 ثانیه بین 6 تا 7 میلیمتر نفوذ کرده باشد، قیر 60/70 خواهیم داشت.
کیفیت قیر 60/70 به خصوصیات و مشخصات فیزیکی آن بستگی دارد. به غیر از تست نفوذ ، تعدادی آزمایش وجود دارد که برای تعیین قیر 60/70 از جمله گرانروی ، نقطه نرم شدن ، شکل پذیری ، از دست دادن حرارت و نقطه اشتعال استفاده می شود.
عمدتا در پروژه های راهسازی کشورهایی با دمای معتدل از قیر 60/70 استفاده می گردد و این گرید از قیر معمولا پرمصرف ترین قیر بازار می باشد.
توضیح آنکه، قیری که درجه نفوذ بالایی داشته باشد “مثلا (85/100)” قیر نرم نامیده شده و در مناطق سردتر کاربرد دارد و با لعکس ، قیری با درجه نفوذ پایین “مثلا (40/50)”، قیر سفت نامیده شده و در شرایط آب و هوایی گرم بکار می رود.