قیر 60/70

در اوايل قرن نوزدهم در سال 1902 سيستم درجه بندي نفوذي براي مشخص كردن قوام قيرهاي نيمه جامد (Semi-solid) بكار برده شد. اين درجه بندي معمولا براي قيرهاي حاصل از فرایندهای پالایشگاهی و به عبارتی ته مانده های حاصل از پالایش نفت خام تدوین گردیده است.
قيرهاي راهسازی بر اساس نتايج آزمونهاي درجه نفوذ و نقطه نرمي دسته بندي مي شوند. رده بندي فقط بر اساس محدوده نفوذ مي باشد، براي مثال، قير 60/70 درجه نفوذي بين 6 تا 7 میلیمتر در شرایط آزمایشگاهی و نقطه نرمي بين 49 تا 56 درجه سانتیگراد دارد.
برای درک معنی قیر درجه 60/70 ، باید به نحوه آزمایش این نوع قیرها پس از تولید توجه کنیم. این درجه قیر به نام آزمایش نفوذ روی قیر نامگذاری شده است.
بر اساس تعریف آزمایشگاهی، درجه نفوذ قیر، به مقدار طولی( بر حسب دهم میلی متر) که یک سوزن استاندارد آزمایشگاهی در مدت ۵ ثانیه، با تحمیل فشاری معادل ۱۰۰ گرم، به داخل قیری در درجه حرارت ۲۵ درجه سانتیگراد نفوذ نماید، گفته میشود.
بعنوان مثال اگر سوزن در مدت 5 ثانیه بین 6 تا 7 میلیمتر نفوذ کرده باشد، قیر 60/70 خواهیم داشت.
کیفیت قیر 60/70 به خصوصیات و مشخصات فیزیکی آن بستگی دارد. به غیر از تست نفوذ ، تعدادی آزمایش وجود دارد که برای تعیین قیر 60/70 از جمله گرانروی ، نقطه نرم شدن ، شکل پذیری ، از دست دادن حرارت و نقطه اشتعال استفاده می شود.
عمدتا در پروژه های راهسازی کشورهایی با دمای معتدل از قیر 60/70 استفاده می گردد و این گرید از قیر معمولا پرمصرف ترین قیر بازار می باشد.
توضیح آنکه، قيري كه درجه نفوذ بالايي داشته باشد “مثلا (85/100)” قير نرم ناميده شده و در مناطق سردتر کاربرد دارد و با لعكس ، قيري با درجه نفوذ پايين “مثلا (40/50)”، قير سفت ناميده شده و در شرايط آب و هوايي گرم بكار مي رود.